Ақ халаттағы періштелер (Ангелы в белых халатах). Өмірінде кем дегенде бір рет дәрігерлермен кездеспейтін адам жоқ шығар. Ауырсынуды сезініп, біз соларға, ақ халаттағы адамдарға көмек сұрауға асығамыз.

Біз оларға ең қымбат - өз өмірімізді сеніп тапсырамыз, дәрігердің көзіне үмітпен қараймыз және ол міндетті түрде көмектеседі деп сенеміз. Балалық шағымда К.И. Чуковскийдің «Доктор Айболит» ертегісін оқып отырып, мен мойныма фонендоскоппен ақ халатты тәте болуды армандадым. Бірақ, өмір басқаша бұйырды. Мен кейде дәрігерлер туралы фильмдер көруді ұнататын және біздің дәрігерлеріміз жайлы теріс пікір білдірушілерді жек көретін науқастың рөлін орындаймын. Сонымен, мен Нұр-Сұлтан қаласындағы ҰҒОО-дан көмек сұрауға тура келді. Бірінші қабылдауда дәрігер Ким В. Е. өзін нағыз кәсіпқой, сыпайы және әдепті адам ретінде көрсетті. Менің шағымдарымды тыңдап, операция жасау туралы шешім қабылдады. Мен үшін дәрігердің үкімі-заң.

Операцияға дайындық әрқашан кез-келген адамның өміріндегі қызықты, алаңдатарлық сәт. Бірақ қабылдау бөлмесінің табалдырығынан өтіп, мен тыныштық сезіндім. Сыпайы қарым – қатынас, көмектесуге дайын болу – осы бөлімдегі қыздардың жұмысын осылай сипаттауға болады.

Барлық қажетті процедуралардан өтіп, үнсіз лифт мені бесінші қабатқа көтерді, онда әйелдер денсаулығы бөлімінің есіктері қонақжай түрде ашылды. Бірден көзге тазалық, жайлылық, медицина қызметкерлерінің іскерлігі түсті. Мен өзімді дәрігерлердің қолына тапсырып, одан да көп тыныштала бастадым.

Бөлімдегі психологиялық климат, жұмыс атмосферасы, тәртіп – мұның бәрі жетекшіге байланысты, ол Аида Фазыловна Шакирова. Оның пациенттеріне деген достық қарым – қатынасы, жұмысқа деген сүйіспеншілігі, кәсібилігі - бұл сүйкімді нәзік әйелге тән нәрсе. Науқасқа не қажет? Бәрі жақсы болады!-деген ынталандыру сөздерін есту.

Маған ота жасаған дәрігерді атап өткім келеді – бұл Гульмира Исмаиловна Игембаева. Тексеру кезінде оның көзіне қарап, мен операция сәтті болатынына күмәнданбадым. Бірде операциялық үстелде мен барлық медициналық қызметкерлердің үйлесімді жұмыстарына таң қалдыдым, олар менің қасымда ап-пақ қар ұшқындары тәрізді айналамда жүрді. Мен «Құдайға тапсырдым!» деп үлгердім бе, жоқ па, бірақ мен палатада ояндым.

О, осы палатада мейіргерлер қаншама пациентті көрді! Олар көрген, «Сұлуым, ояныңыз, уақыт келді» деп оятқан пациенттер қаншалықты... Бұл ояну сәттерін сөзбен жеткізу мүмкін емес, оларды тек бастан кешіру керек. Жеңілдік сезімі: бәрі артта қалды!

Тағы да үнсіз лифт мені мейіргерлер, науқас күтушілер күтіп тұрған бөлімге 5-қабатқа көтерді. «Жақсы, бәрі жақсы болады. Егер ол ауырса, бізді шақырасыз». Мен - иә, мен сүйкімдімін, мен жақсымын, олар мені дәрменсіз қалдырмайды және маған міндетті түрде көмектеседі, -деген оймен ұйқыға кеттім.

Бөлімшеде бір апта болғаннан кейін, біз, пациенттер бір-бірімізге жақын боп қалдық. Біз кезекті науқасты операцияға шығарып салдық, оның палатаға оралуын күттік. Үшінші күні мен дәлізді сергектікпен қарап, реанимациядан келгендерге - Ештеңе жоқ, сүйкімдім, бәрі жақсы болады! – деп жанашыр болдым.

Мен барлық гинекологтарға, анестезиолог А.С. Измайловаға үлкен рахмет айтқым келеді: мейіргерлер – күзетшілерге де, емшара мейіргерлеріне де, таңғыш жасайтындарға да; операциялық залда жұмыс істейтіндердің барлығына, оянуымызды күтетіндерге; біздің палатаға тікелей түнгі үстелге дәмді түскі ас әкелетін барлық мейіргерлер мен сүйкімді әйелдерге. Сіздер адамдарға үміт бересіздер және оны барлық күш-жігерлеріңізбен ақтауға тырысасыздар, Сіздер бір үлкен командамен осы әлемді жарқын және қуанышты етесіздер, өйткені адам сау болған кезде әлемге мүлдем басқаша қарайды. Сіздерге шын жүректен денсаулық пен молшылық, игілік пен күш-қуат тілеймін.

Әйелдер денсаулығы бөлімінің бұрынғы пациенті Буслер Л.В.